• Op de dijk van Holwerd staat een groot beeld. Het is het beeld van een dikke vrouw die over de Waddenzee kijkt. Volgens Clarine komt er nog een beeld van een dunne vrouw er naast te staan.

    Babs heeft dit weekend goed geregeld en telt. Gelukkig, iedereen heeft de boot naar Ameland gehaald. Het volgende traditionele ritueel begint: noten, cake en chocola gaan van hand tot hand en iemand roept iets over een kilo bananen en een net mandarijnen. Ondertussen zie ik Thea happen, in iets, wat op een boterham lijkt. Is haar mond wel groot genoeg? Zo’n dikke snee brood heb ik nog nooit gezien. Het lijkt wel of ze een spons met beleg naar binnen moet werken.

    De kade van Ameland. Als tandpasta uit een tube knijpt de veerboot ons naar buiten. De bagagekar wil ontlast worden van de opgestapelde sporttassen en de taxibusjes heten ons welkom. Eenmaal in het hotel volgt nog even de bekende chaos, wie gaat met wie op welke kamer?

    Nog even uitwaaien op het strand, nog even opwarmen in een strandpaviljoen en nog even calorieën naar binnen werken bij de pizzeria.

  • Eenmaal genesteld in de banken van het hotel denken we na over morgen. "Zal ik morgen wel kunnen starten, kan mijn lichaam de afstand aan, wat trek ik aan, is er morgen na de loop nog warm water in het hotel?" De wind rukt en trekt aan het hotel en in de slaapkamer probeert de kou ons te omhelzen.

    De dag breekt aan, een ijzige dag. Twee heren stappen het hotel binnen, duidelijk afgetraind. De een aerodynamisch geknipt, de ander krijgt de wind mee via haar en baard. Het zijn Jildert en Ignas.

    Wij druppelen na afloop van de run het hotel binnen. Tegenwind en het rulle zand hebben we getrotseerd. Babs, Willem en Harrie waren weliswaar enthousiaste supporters, maar lijken nu vanuit een vriesvak ontsnapt te zijn.

  • En die heren?

    "Leuk parcours", zegt Ignas. "Maar we gaan nog even terug naar het dorp, iets ophalen". Ja hoor, Ignas heeft de derde prijs in zijn leeftijdscategorie ontvangen.

    Die avond belonen we onszelf met een heerlijk Nobeltje (plaatselijk gestookte likeur) en dansen we in de disco het melkzuur uit de benen.

  • Zondag. De winter heeft Ameland eindelijk een witte jas cadeau gedaan. De wens van Hanna gaat in vervulling, een Adventurerun met kou en sneeuw. Ook het strand levert een bijdrage, want mooie oesterschelpen en zelfs een wervel van een of andere grote vis vallen Petra, Clarine en Joke ten deel.

    Terug naar het beeld van de dikke- en de dunne dame op de dijk.

    Laten die dames maar kijken. De Adventurerun houdt ons in vorm met boerenkool en brouwsels.

    Ingrid

  • Adventurerun 21 km groep

  • Verslag van de twee heren

    Een groot aantal AAC'61-ers hebben de Ameland Adventurerun bezocht. Een twintigtal maakte er een lang weekend van; een traditie van alweer zes jaar. Op de zondag konden ze nagenieten van een winters tafereel op het eiland want er was sneeuw gevallen.

    Op de dag van de Adventurerun waren we aangekomen met de vertraagde boot van 10.30 uur die uiteindelijk om ca 12 uur aanmeerde. Via het dorp gelopen waar de 5 km run net was gestart. We konden ons omkleden bij Babs en Willem op de kamer en sloten ons aan bij de overige 21 km lopers; een groepsfoto.

    Op weg naar de start van de 21 km zien we de grote groep 10 km lopers voorbij komen. Het is fris en het waait uit het oosten; dit wordt wat op het strand.

    Moe en voldaan keren we terug om te douchen en even nazitten we in het hotel. Dan gaan we met z'n 22-en boerenkool stampot eten bij van Heeckeren. Heel gezellig. Het aanbod om te blijven slapen moeten we helaas afslaan; mogelijk dat we volgend jaar er een weekend van maken.

    Ignas en Jildert